Αυτό που «γεννήθηκε» ήταν συνείδηση ​​με σώμα.

Δεν διάλεξα την ημέρα που γεννήθηκα, δεν θα επιλέξω τη μέρα που θα πεθάνω. Δεν είχα επιλογή να ορίσω το φύλο μου .. το χρώμα του δέρματός μου.. την υγεία του σώματός μου .. η φυσική μου εμφάνιση... Δεν διάλεξα τους γονείς μου, τη μόρφωση, τις σχέσεις μου.. Δεν επέλεξα να νιώθω λύπη από μικρός για κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.. Κάτι που έμοιαζε να είναι... μια αίσθηση λάθους σε αυτόν τον κόσμο.. Όλα αυτά μου έχουν συμβεί Ποτέ δεν είχα επιλογή σίγουρα. Η θέση αυτού του σώματος κάπου στον χωροχρόνο, με μυαλό, που κουβαλάει ένα σωρό σκέψεις.. δημιουργώντας την «πραγματικότητά» του από στιγμή σε στιγμή.. μέσα από σκέψεις επιθυμίας και φόβου.. Η «συνάντηση» με κάποιες άλλες οντότητες φορέα με το σωρό τους τις σκέψεις... τις επιθυμίες τους.. το αποτέλεσμα αυτό που συνηθίζουμε να λέμε .. σχέσεις.. δουλειά.. κ.λπ.. Το ίδιο για όλα... .. Τίποτα παρά προβαλλόμενες σκέψεις .. ιδιοτήτων που δόθηκαν .. ως η Αλήθεια από το μυαλό.. Τώρα αν δεν είχα ποτέ επιλογή .. αν δεν υπάρχει καθόλου επιλογή .. τότε γιατί γράφτηκαν αυτές οι προτάσεις; Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή, όπως και οτιδήποτε άλλο... δεν εμπλέκεται κανένα άτομο.... Εάν δεν ταυτίζεται με το άτομο... τι μένει; Εγώ (το άτομο με όνομα) δεν έχω γεννηθεί ποτέ .. Αυτό που «γεννήθηκε» ήταν συνείδηση ​​με σώμα...